Kino włoskie w Warszawie – Cinema Italia Oggi

„Martin Eden” Pietro Marcellego, „Najlepsze lata” Gabriele Muccino, czy zdobywcę największej ilości nagród David di Donatello 2021 „Chciałem się ukrywać” Giorgio Dirittiego, będzie można zobaczyć w warszawskim kinie Muranów, które od wielu lat wraz z Instytutem Kultury Włoskiej w Warszawie, organizuje przegląd najnowszych włoskich filmów. W tym roku odbędzie się on od 1 do 6 lipca. Przed każdym seansem krótkie prelekcje poprowadzi dr Anna Osmólska-Mętrak (italianistka, tłumacz, znawca włoskiej literatury i kina). 

Jedenaście filmów, najbardziej udanych i cenionych obrazów we Włoszech w sezonie 2020/2021. Po raz pierwszy, dzięki współpracy z Kinem Muranów – Gutek Film przegląd będzie prezentowany w siedmiu polskich miastach: Warszawie, Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach i Gdyni. Wszystkie filmy wyświetlane są w języku włoskim z polskimi napisami. 

Co zobaczymy w ramach przeglądu?

„Najlepsze lata” („Gli anni più belli”), reż. Gabriele Muccino

Od niewinnej młodości po blaski i cienie dorosłego życia. Od idealizmu po rozczarowania oraz frustracje. Ceniony włoski reżyser i scenarzysta Gabriele Muccino towarzyszy swoim bohaterom przez czterdzieści lat. Pokazuje ich losy na tle pełnej politycznych zawirowań najnowszej historii Włoch.    

„Martin Eden”, reż. Pietro Marcello

Film inspirowany jest bestsellerową powieścią Jacka Londona pod tym samym tytułem. Włoski reżyser Pietro Marcello przeniósł akcję do Neapolu połowy XX wieku. Odtwórca głównej roli Luca Marinelli za tę kreację odebrał nagrodę dla najlepszego aktora podczas 76. MFF w Wenecji.

Film biograficzny o Antonio Ligabue, włosko-szwajcarskim malarzu prymitywiście. 15 nominacji do nagród David di Donatello 2021 świadczy o klasie tego obrazu. Uznany za najlepszy film roku, z najlepszą reżyserią Giorgio Dirittiego oraz najlepszą główną rolę męską – fantastycznego Elio Germano, który nie tylko genialnie zagrał, ale dla roli nauczył się też języka niemieckiego z charakterystycznym szwajcarskim akcentem. 

„Chciałem się ukrywać” („Volevo nascondermi”), reż. Giorgio Diritti

Wszystko zostaje w rodzinie („Lacci”), reż. Daniele Luchetti

Uczuciowy thriller, opowieść o lojalności i niewierności, urazie i wstydzie. Neapol, wczesne lata 80. Małżeństwo Vandy i Alda przeżywa kryzys, gdy ten zakochuje się w młodej Lidii. Ich dwoje małych dzieci jest rozdartych między rodzicami. Jednak okazuje się, że więzi, które łączą rodzinę są bardzo silne, nawet bez miłości. Trzydzieści lat później Aldo i Vanda nadal są małżeństwem. Co się w tym czasie wydarzyło?

„Dzieci” („Figli”), reż. Giuseppe Bonito

Sara (Paola Cortellesi) i Nicola (Valerio Mastandrea) są zakochanym w sobie małżeństwem. Mają sześcioletnią córkę, Annę, i szczęśliwe życie. Pojawienie się na świecie drugiego dziecka, Pietra, wywraca do góry nogami poukładany świat całej rodziny, prowadząc do tragikomicznych sytuacji.

„Życie jak film klasy B” („Life As a B-Movie”), reż. Fabrizio Laurenti, Niccolò Vivarelli

Film dokumentalny o niespokojnym życiu Piera Vivarellego, pokazujący kalejdoskopową filmografię tego prowokatora, reżysera włoskich filmów klasy B wszystkich gatunków, autora tekstów muzycznych przebojów takich jak „24 000 baci” („Dwadzieścia cztery tysiące buziaków) Adriano Celentana czy wreszcie scenarzystę spaghetti westernu „Django” (1966). Vivarelli to także ulubiony twórca Quentina Tarantino.

„Rodzice kontra influencerzy” („Genitori vs Influencer”), reż. Michela Andreozzi

Paolo (Fabio Volo), nauczyciel filozofii, wdowiec, samotnie wychowuje córkę Simone (Ginevra Francesconi) i ma z nią bardzo dobrą relację. Jednak wraz z wejściem dziewczynki w wiek nastoletni idylla dobiega końca. Simone chce zostać influencerką. Paolo rozpoczyna kampanię przeciwko mediom społecznościowym, ale niespodziewanie sam staje się sławnym influencerem.

„Złe baśnie” („Favolacce”), reż. Damiano i Fabio D’Innocenzo

Owe baśnie rozgrywają się w upalne lato, na rzymskich przedmieściach, ale daleko im do sielanki i bajkowego klimatu, o czym można przekonać się rozszyfrowując oryginalny tytuł, który jest połączeniem włoskich słów „favole” – opowieść oraz „parolacce” – przekleństwo. Film zdobył m.in. Srebrnego Niedźwiedzia za scenariusz na Festiwalu w Berlinie, był nominowany do Europejskich Nagród Filmowych.

„Pod tym samym niebem” („Non Odiare”), reż. Mauro Mancini

Simone (Alessandro Gassmann) uznany chirurg żydowskiego pochodzenia, mieszka w centrum Triestu. Jest skonfliktowany z ojcem – ocalonym z Holokaustu więźniem obozu koncentracyjnego. Pewnego wieczoru, wracając do domu, rzuca się na ratunek mężczyźnie, który jest ofiarą pirata drogowego.

„Złota reguła” („La Regola d’Oro”), reż. Alessandro Lunardelli

Co ktoś taki jak Ettore Seppis robi za kulisami programu telewizyjnego, w primetimie? Sam się nad tym zastanawia, czekając na odbiór nagrody w Teatro Antico w Taorminie, tuż przed wyjściem na scenę wśród błysków fleszy i oklasków publiczności. Ettore jest żołnierzem, a ostatnie pięć miesięcy spędził jako więzień syryjskich fundamentalistów.

„Drapieżnicy” („I predatori”), reż. Pietro Castellitto

Jest wczesny ranek w Ostii. Mężczyzna puka do drzwi kobiety, której sprzeda zegarek. Kilka dni później, również rano, młody asystent filozofii zostaje wykluczony z grupy wybranej do ekshumacji ciała Nietzschego. Dwie poniesione krzywdy. Dwie pozornie różne rodziny: Pavone i Vismara.

Program na stronach www.iicvarsavia.esteri.it lub www.kinomuranow.pl

Foto: materiały Aurora Films/Gutek Film