Drugi św. Mikołaj zwany Pielgrzymem

Bazylika katedralna w Trani we włoskiej Apulii wprawia w osłupienie absolutnie wszystkich, którzy mają szczęście ujrzeć ją na własne oczy. Błękit nieba i morski lazur wschodnich wybrzeży Adriatyku w połączeniu z bielą kamieni cudownej średniowiecznej budowli dają wrażenie przebywania w ziemskim raju.

Katedra stoi nad samym brzegiem morza. Dlaczego? Wzniesiono ją tu, by wszyscy, którzy przybywają z morza w to miejsce od wieków wiedzieli już z oddali, że jest to ziemia chrześcijańska. W okresie średniowiecza, w czasach wypraw krzyżowych, miało to niebagatelne znaczenie, a i dziś, po ośmiuset latach swoje znaczenie niewątpliwie ma. Patronem bazyliki jest oczywiście Mikołaj i to święty, ale nie, znany wszystkim biskup z Bari, nie, nie… To Mikołaj Pielgrzym.

Fot. Anna Miecznikowska-Ziółek

Młody Grek, który podróżował po Apulii, radosny człowiek, chwalący Boga śpiewem. Tak afirmował życie i jego Stwórcę. Radość i nieustanny śpiew ku chwale Bożej dawały do myślenia ludziom, których spotykał na swej drodze. Brali go za dziwaka, może trochę nawiedzonego szaleńca. Cóż! Może i był szalony, ale tak kochał Boga i Jego dzieło, był delikatny dla ludzi, rozdawał tyle miłości i rozsiewał tyle dobra wokół siebie, że o tym pamiętano bardziej niż o innych rzeczach, a Mikołaj Pielgrzym, który umarł mając lat zaledwie 18 został świętym i patronuje najpiękniejszemu kościołowi w Apulii.

Mam nadzieję, że przyniósł wszystkim szóstego grudnia najpiękniejszy prezent, najwspanialszy dar jaki można otrzymać: dar miłości, radości, życzliwości, zachwytu nad stworzeniem i jego Stwórcą! Tanti auguri!

Katedra w Trani

Budowę romańskiej katedry rozpoczęto w 1099 roku, na miejscu kościoła Santa Maria della Scala, który stał od IV wieku. W VIII wieku złożono tam relikwie świętego.

Fot. Anna Miecznikowska-Ziółek

Nowy kościół przeznaczono na chwałę i doczesne szczątki świętego Mikołaja Pielgrzyma, który zmarł w Trani w 1094 roku. Budowlę ukończono około 1200 roku, dzwonnica stanęła dopiero w wieku XIV. Mury wzniesiono przy użyciu typowego dla regionu lokalnego kamienia: tufu wapiennego, pozyskiwanego z jaskiń, charakteryzującego się kolorem jasnoróżowym, niemal białym. Katedra wyróżnia się efektownym transeptem oraz wykorzystaniem wysoko spiczastego łuku w przejściu pod dzwonnicą, co jest niezwykłe w architekturze romańskiej.